Nadat een vroege aanval met 4 man na 80 km strandde, lukte het in de finale dan toch om definitief weg te komen uit het peloton in deze 200 km lange Baronie Breda Classic.
Nadat ik onderweg ook nog verschillende andere pogingen had ondernomen én het kasseiklassement wist te winnen, reden we op zo’n 15 km voor het einde weg met 10 renners. Ik probeerde mij rustig te houden, aangezien ik niet meer al te goede benen had, maar in de finale merkte ik dat er bij de anderen ook niet heel veel “punch” meer over was en probeerde ik alles bijeen te houden voor de sprint. Ik reageerde op alles wat té gevaarlijk werd en uiteindelijk kregen we een sprint met de 7 overgebleven koplopers. Ik begon vanuit laatste wiel en toen Michael Vingerling van op de kop al vroeg de sprint aanging moest ik al de nodige meters goedmaken. Ik moest ook nog eens door de wind komen, maar kon met mijn eerste aanzet al snel langs Vingerling komen. In de laatste 100 meters ging het zij aan zij maar uiteindelijk hield ik een wiellengte over. Dit resultaat, met meer kilometers voor dan in het peloton is er wel één die even bij zal blijven, zeker ook omdat dit mijn eerste (semi-) professionele overwinning ooit is.
Ik kan met een goed gevoel naar Florence...