Het Kampioenschap van Vlaanderen kreeg een verrassende winnaar, maar geen onverdiende. De Duitser Jannik Steimle won de koers over 186 kilometer. In Koolskamp reed de stagiair van Deceuninck-Quick Step weg uit de eerste waaier en hield stand tot op de streep. Mike -die zich nadrukkelijk liet zien in de kop van de koers- werd uiteindelijk twintigste.
Zeventien ronden van elf kilometer
Vanuit het Dorpsplein startten iets meer dan 160 renners. In de derde ronde was Mike de eerste serieuze vluchter. Een goed moment om eens de benen te testen op een toch winderige omloop. Hij kreeg snel gezelschap van vijf medevluchters. Maar de vlucht was één ronde later alweer ten einde. Uiteindelijk raakten drie renners in de ontsnapping, t.w. Jonas Koch, Ylber Sefa en Guillaume Seye.
Laatste koersuur regelmatig op de kant.
Vooral op het gedeelte van drie kilometer voor de vod stond de wind in de flank en brak het peloton op de kant. Op 45 kilometer van de meet namen vooral de mannen van Deceuninck-Quick Step, Cofidis en Dimension Data het commando. Jumbo-Visma had Mike en ook Timo Roosen attent mee. Ook Dylan kon nog aansluiten met hulp van zijn twee ploegmaats. De waaiers hadden ook gevolgen voor de vluchters, want hun voorsprong verdween snel.
Opnieuw zorgen waaiers voor problemen
Toen de kopgroep op 25 kilometer van de aankomst werd bijgehaald, probeerden Jumbo-Visma en Deceuninck-Quick Step het veld opnieuw uiteen te slaan in waaiers. In die fase probeerden meerdere renners weg te komen. Ook Mike liet een paar serieuze versnellingen zien en trok door met de Fransman Adrien Petit, die wel een vreemde manier van samenwerken liet zien. Op zeven kilometer van het einde lukte het Jannik Steimle om een voorsprong van enkele seconden te pakken. Ook nu reageerde Mike, maar Nederlands kampioen Fabio Jakobsen zat steeds snel op zijn wiel.
Toch nog Timo Roosen
Al op drie kilometer van het einde leek het peloton geklopt. Alleen een groepje met Jonas Rickaert, Timo Roosen (Jumbo-Visma) en Pieter Serry kwam nog in de buurt. In de slotkilometer ging het er steeds beter uitzien voor Steimle, want alleen Roosen volgde nog op een handvol seconden. De Duitser hield stand en kwam na iets meer dan vier uur als winnaar over de streep. De sterk opkomende Roosen wist hij nog nipt af te houden. Dylan Groenewegen, de winnaar van vorig jaar, werd derde en mocht ook mee naar het podium.
"Wel mooi voor Timo"
Mike was uitgebreid in zijn commentaar en had ondanks de tweede en derde plaats van zijn ploegmaats genoten van de koers. "Zeker, het was een nerveuze koers. En tegelijkertijd irritant, want het was moeilijk te controleren. Toen het op de kant ging, waren we keurig mee. Dylan hielpen we daarna ook nog met terugkomen en we zaten met drie op zo'n dertig renners in de eerste groep. Met Dylan hadden we toen al afgesproken om gewoon mee te koersen en niet alles op de sprint te zetten. De controle met twee renners voor de sprint zou nooit lukken. En dat zie je dan ook. Timo kwam nog weg in de slotfase en we gunnen hem zeker deze mooie klassering. Hij kende al genoeg pech dit seizoen. Maar goed een tweede en een derde plaats is mooi, maar we gaan voor de winst", aldus Mike.