Mike heeft in Dwars door Vlaanderen een bijzonder knappe koers gereden en is als tweede geëindigd. Yves Lampaert heeft zichzelf opgevolgd als winnaar. De renner van Quick-Step Floors was in de Belgische semi-klassieker de sterkste van een kopgroep van vijf. Mike won met groot verschil de sprint om de tweede plaats. We verwachten snel meer nieuws uit Waregem en natuurlijk de reactie van Mike.
Snelle opening, veel regen en geanimeerde slotfase
De 73e editie van Dwars door Vlaanderen kende een snel eerste koersuur. Na zestig minuten stonden 46,3 kilometer op de teller. Vluchters kregen hun voorsprong niet cadeau. Onder anderen Sylvain Chavanel, Peter Koning en Kristijan Koren probeerden een ontsnapping op touw te zetten, maar ze kregen geen van allen de ruimte. Ook Pedersen en Rowe werden relatief snel ingerekend.
Op 66 kilometer van de streep gingen alle regenjasjes uit. Het signaal dat de finale kon beginnen. Na de Knokteberg trokken Lampaert en Keisse het peloton in de afdaling op een lang lint. Er ontstonden verschillende groepjes. Mike zat op dat moment in de tweede groep. Op de Taaienberg versnelde Stybar en hij kreeg uiteindelijk na de Kruisberg een man of tien mee. Daarin alle grote namen. In de tweede groep van ongeveer 25 renners zaten naast Mike veel LottoNL-Jumbo renners. Zij probeerden het gat te dichten om Van Poppel en Roosen nog in stelling te brengen. Dat lukte op de Knokteberg (nog 34 km), waar een groot gedeelte van de tweede groep kwam aansluiten.
Tiesj Benoot gaf op dat moment niemand rust en sloeg met Van Avermaet een gat van veertien seconden op een groep van twaalf achtervolgers. Naast Mike was ook Søren Kragh Andersen mee voor Team Sunweb. Hij moest echter zes kilometer later lossen op de kasseien van de Varent. De twee koplopers en de elf achtervolgers kwamen samen.
Beslissing op 24 kilometer van het einde
Het beslissende moment in de koers was de versnelling van de latere winnaar, Yves Lampaert. Op 24 kilometer van de meet ontsnapte hij met zijn landgenoot Sep Vanmarcke. Mike zag het gevaar en was attent mee. Hij sloot aan met de Deen Mads Pedersen. Ook Edvald Boasson Hagen kon nog zijn wagonnetje aanhaken. Twee kilometer later, bij een enorme regenbui op het Vossenhol, hadden de vijf al 27 seconden voorsprong.
Mike maakt goede indruk
In die fase maakte Mike een goede indruk. Hij deed zijn werk, maar verspeelde ook geen onnodige energie. Hij wist dat hij één van de snelste was van de kopgroep. Op één kilometer van de meet kon Lampaert echter nog profiteren van een onenigheid bij de andere vier. En Lampaert mag je geen 30 meter voorsprong geven, dat hadden we al een jaar eerder gezien. In de sprint kwam Mike vanuit laatste positie snel langs Vanmarcke en ook voorbij Boasson Hagen. Op de meet had hij drie lengten te pakken en werd tweede in een klassieker, die hem écht goed ligt.
Misschien nét iets te onzeker
Mike: "Dit was écht een mooie koers. Ik ben altijd wel goed in de regen en dat bleek ook vandaag. Het eerste moment op de Steenbeekdries zat ik wat te ver, maar kon snel terugkomen. Toen de kopgroep van elf wegreed had ik mijn enige slechte moment. Maar gelukkig waren mijn ex-ploegmaats goed om het gat te dichten. Daarna kon ik altijd goed mee. Toen ik Lampaert zag springen op 24 kilometer van de meet wist ik dat ik mee moest. Quick-Step zou dan niet rijden. In de finale zat ik in een spagaat. Ik wilde niemand laten wegrijden, maar ook niet teveel doen. De laatste kilometer was er teveel aan. Spijtig als je de sprint ziet."Ook voor Sporza deed Mike zijn verhaal: "Ik ben best tevreden, want zo vaak sta ik niet op het podium. Maar als ik zie hoe ik de sprint doe, was ik wellicht te onzeker. Zeker op het moment dat Yves Lampaert aangaat. En ik had ook wal wat schrik van Sep Vanmarcke en Edvald Boasson Hagen. Ik wilde een beetje gokken, maar dat had ik achteraf niet moeten doen! Maar goed, dan moet je een paar keer in zo'n situatie zitten omdat te ondervinden. Dus misschien net niet zeker genoeg. Maar dit is wel een uitstekende opsteker voor de komende wedstrijden."