1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6

De Bretagne Classic-Ouest France werd gewonnen door de Italiaan Elia Viviani. De Sky-renner was na bijna 240 kilometer de sterkste van een uitgedunde groep van bijna vijftig renners. Hij versloeg Alexander Kristoff, die tweede werd. Sonny Colbrelli was de derde renner op het podium in Plouay. Mike kwam als 81e over de streep op 2 minuten en 9 seconden van Viviani.

Levendige en harde koers in Bretagne
Een vroege kopgroep van zeven renners (Berhane, Fernandez, Gérard, Maronese, Mosca, Rolland en Troia) pakte een maximale voorsprong van zeven minuten op het peloton. Sunweb en Sky zorgden voor de controle. De Sky-trein zette al vroeg het gas erop en dat zorgde voor verbrokkeling in het peloton, waardoor de nodige sprinters tachtig kilometer voor de finish al moesten afhaken. Twintig kilometer later toonde Quick-Step Floors het initiatief. Dries Devenyns en Petr Vakoc demarreerden en kregen Paul Martens, Silvan Dillier en Tao Geoghegan Hart mee. Zestig kilometer voor de meet pakten zij de vroege vluchters terug. 

Vlak voor de voorlaatste passage aan de finish ontsnapte een nieuw achttal met Gautier, Bettiol, Dillier, Haas, Carretero, Serry, Calmejane, Simon. De organisatie werd niet direct gevonden, waardoor de acht slechts een halve minuut voorsprong pakten. Sky en BMC kregen de boel bijtijds op de rails, waardoor de groep ingerekend kon worden op één van de laatste heuvels. In de sprint die volgde toonde Elia Viviani zijn uitstekende vorm van de laatste week. De kopman van Team Sunweb, Michael Matthews werd vijfde.

Net niet goed genoeg in de finale
Mike: "Dit was een hele lastige koers. De grote lus was lastiger dan in voorgaande edities en het was ook bijzonder warm vandaag. De hele dag zo'n dertig graden. Bert de Backer en Albert Timmer hebben de verantwoording genomen en de hele dag op kop gereden om de kopgroep te controleren. Toen op zestig kilometer van de meet Quick-Step Floors en BMC de koers hard maakte, werd de groep al behoorlijk uitgedund. In die fase heb ik nog geprobeerd te counteren en over te springen. Maar dat lukte niet helemaal, omdat iedereen naar ons keek. Ramon Sinkeldam een Simon Geschke hebben toen het 'werk' overgenomen. Op het einde was ik net niet goed genoeg om Michael te helpen voor de sprint en werd ik gelost op het laatste klimmetje."