Één van de belangrijkste wedstrijden van het jaar, Olympia's Tour, was dit jaar iets minder belangrijk geworden, met 4 vlakke etappes en korte proloog en een korte ploegentijdrit was het de gemakkelijkste Olympia's Tour in jaren en werd het moeilijk om voor verschillen te zorgen. Toch stond ik samen met mijn ploeggenoten met de nodige moraal aan het vertrek voor de proloog in Hoofddorp.
In die proloog reed ik een 5e tijd op 4 sec. van winnaar Coen Vermeltfoort.
In de daaropvolgende ochtendetappe reed een kopgroep van 3 weg, die de nodige ruimte kregen van het peloton. Zoveel zelfs dat de Rijke (samen met de Australiërs) het gat niet meer op tijd dicht kregen. Met steun van anderen ploegen (waaronder wij), werd het verschil nog beperkt tot een halve minuut, maar al snel werd duidelijk dat mannen als Berden de Vries en Jesper Asselman heel moeilijk terug te pakken werden. In de ploegentijdrit bleek het verschil in de ploeg te groot, halverwege waren we al 2 mannetjes kwijt en bij momenten draaiden we zelfs maar met 3 man op kop. Als je daar de ploeg van de Vries tegenover zet, die met 8 man rond konden blijven draaien, dan weet je dat het niet mogelijk is om deze ploegentijdrit te winnen. Dat we uiteindelijk 2e eindigen op 7 sec van Jo Piels, mag dan ook wel een klein wonder genoemd worden.
Etappe 3, in Noord-Holland, had voor de nodige schifting kunnen zorgen, mits voldoende wind..Maar die was niet sterk genoeg. Uiteindelijk reden we wel met een waaier weg, maar toen ik mijn ploegmaten naar voren bracht en zelf niet meer kon inpikken, waaide ik op het kantje er af. Uiteindelijk kwam alles toch weer terug samen. In de massasprint probeerde ik André nog te helpen, maar dit lukte niet helemaal, ik werd 6, André 7.
Volgende dag, hetzelfde verhaal, te weinig wind en alleen maar brede rechte wegen. Het enige spannende van de dag waren de tussensprints, ik veroverde ondertussen de paarse trui van het tussensprintklassement en achter de Vries, Asselman en Stroetinga (dankzij boni's aan de finish) was het een mooie strijd tussen mij en Coen Vermeltfoort voor dit klassement en voor de 4e plek in het algemene klassement. Na deze dag (die Stroetinga weer won) stond ik dan ook 4e.
Reuver - Berg en Dal - Reuver, 208 km. Een etappe die redelijk indrukwekkend klinkt, maar dit uiteindelijk zeker niet was, niet op papier in ieder geval. Het devies was dan ook net als de andere dagen om aan te vallen en Jo Piels onder druk te zetten. Vroeg in de wedstrijd reden we met 13 man weg, een kopgroep met de nodige hardrijders. Zo had ik Timo Roosen mee, had de Rijke Vermeltfoort en Beukeboom mee, Metec van Goethem en Ariesen en Koga Chaigneau in de kopgroep. Piels zag het gevaar, ging rijden, maar bleef op 10 sec hangen. Toen ze wat dichter kwamen schakelde we een tandje bij en iedereen in de kopgroep bleef zijn ding doen, hierdoor brak het verzet en liepen we snel uit richting halve minuut. Samen met Vermeltfoort was ik de best geklasseerde en even leek het een succesvolle aanval te worden. Maar dit was niet buiten de Australiërs gerekend, toen zij begonnen te rijden werd het verschil weer snel kleiner en zelfs gedicht. Zonder deze actie waren wij weggebleven, maar schijnbaar hadden de Australiërs nog goede hoop dat zij de volgende keer wel mee zouden zitten of hun sprinter het in de straten van Reuver wel zou afmaken. We werden teruggepakt en direct ging een nieuwe groep in de aanval, met leider de Vries en ook 3 ploegmaten van mij. Dit leek dan wel de beslissende slag, maar dat was wederom buite nde Australiërs gerekend. Nogmaals de slag gemist, nogmaals op kop rijden. Dit deden ze overigens met zoveel overgave dat een matige wind op de kant ervoor zorgden dat een waaier weg kon rijden. Ik zat iets te ver, zag dat er een 2e waaier werd op gezet en sprong als laatste over naar de groep met de Australiërs. Deze reden het gat dicht op de kopgroep, maar vervolgens was het 3M (met 2 man in onze groep) die het samen met de Jonge Renner dicht reed. En dus weer een massasprint, niet voordat ik nog een keer Vermeltfoort klopte in een tussensprint overigens, en weer een overwinning voor Stroetinga.. Voor Vermeltfoort trouwens, die door deze boni's vast op plek 4 kwam.
Laatste dag, dat Jo Piels geleerd had van gister werd al snel duidelijk toen bleek dat 3M zich plots net zo betrokken voelde bij de controle van het gehele peloton. Niemand kreeg ruimte en dus werd er nog gesprint voor de boni's. In die eerste sprint liet ik mij hopeloos vloeren en werd ik 4e. Achter Vermeltfoort (die ineens aan de leiding kwam van het tussensprintklassement), Bosman (die schijnbaar nog graag 4e wilde worden in dat klassement) en Asselman (die alles op alles zetten om 10 sec marge te verkrijgen op Stroetinga en met dit sprintje op 9 kwam). In de 2e sprint kwam ik een half wieltje te kort op Vermeltfoort en werd het lastig om dat klassement nog te winnen. Asselman pakte nog 1 seconden en leek al op weg naar plek 2 in het klassement. Dat was overigens buiten Koga gerekend, want een matige wind was weer eens genoeg om het hele peloton te doen ontploffen, dit gebeurde net na de bevoorrading waar ik samen met Andre bij betrokken was. We sloten aan bij waaier 4, sprongen over naar 3 en sloten even later aan bij 2. Het gat met de eerste waaier was opgelopen tot 45 seconden, maar gelukkig waren daar nog de Australiërs. Niemand mee en dus in de achtervolging, waarbij ze steun kregen van Rabobank. We kwamen terug tot 15 seconden, maar nu konden onze wereldreizigers het gat plots niet meer dichtten, net nu ik ze wél nodig had. Dit kwam mede ook doordat Metec meeging helpen voorin..Stroetinga pakte nog 3 boni's pakte en daarna (met een aantal goede sprinters in onze groep) redelijk gemakkelijk ook de overwinning. En dus werd Stroetinga uiteindelijk nog 2e in het eindklassement, achter de Vries en nog voor Asselman. Zelf eindigde ik op 5.50 van de eerste waaier van 31, wat inhield dat deze mij bijna allemaal inhaalde in het eindklassement.
De vorm begint stil aan te komen, net als de belangrijke maand juni. Dit weekend rijd ik de Omloop der Kempen en dan is het volgende week eindelijk tijd voor "de Hel van het Noorden" (voor beloften dan...)