De ferme rechtse hoek achter de finishlijn als overwinningsgebaar sprak boekdelen. Eindelijk was het weer zover. Het was bijna vier jaar geleden dat hij in de straten van Brussel het zegegebaar kon maken. En dat was ook niet eens voluit, omdat de finish destijds behoorlijk close was en Mike niet direct durfde te juichen. Nu dus wel!
In de kille omstandigheden in het Noors Hovden was het vandaag dan zover. Hij liet in de sprint de Deen Tobias Lund Andresen en de Belg Jordi Meeus achter zich. Weliswaar nu ook close, maar toch duidelijk.
Ingekorte etappe
Door de slechte weersomstandighedem was deze eerste etappe ingekort van 207 naar 85 kilometer. De 18 kilometer lange beklimming naar Seljestadjuvet viel hierdoor weg. De enige gecategoriseerde beklimming die overbleef was de klim naar Bykleheivegen van 3,5 km aan 7,4%. Daarna was het nog 25 kilometer naar de streep in Hovden.
Kopgroep krijgt geen ruimte
Een kopgroep van vier met de Nederlander Tim van Dijke kreeg in de beginfase weinig ruimte. Een compleet peloton begon daardoor aan de klim naar Bykleheivegen. Hier maakte de Jumbo-Visma renners tempo en later ook INEOS Grenadiers, die de ontsnapte Brenner (DSM) terughaalde. Door deze versnellingen brak het peloton in twee groepen. Mike was attent mee in het eerste peloton en zat – weliswaar goed ingepakt – steeds vooraan in de groep. Hij wist dat de bergop sprint wel eens een kolfje naar zijn hand zou kunnen zijn.
BORA-hansgrohe bereidde de sprint mooi voor in dienst van Jordi Meeus. Maar Teunissen zat goed gepositioneerd en toonde zich de snelste en liet het eerder genoemde duo achter zich en pakte zo zijn eerste overwinning sinds zijn etappewinst in de Tour de France. De leiderstrui van Tulett kwam niet in gevaar.
Mike: "Het inkorten van de rit was terecht. Het was ijskoud en dan met regen naar beneden rijden, was niet te doen. Eigenlijk ben je dan tien kilometer "niet aan het trappen en je staat onder een koude douche, een ijsdouche. Daar wordt je niet vrolijk van. Nu was het bij de start, boem! Keihard vertrekken en waren er al wat gelost. Op de klim was het ook weer koers. Toen zat ik eigenlijk te ver, maar kon gelukkig overleven. Toen kwam Jordi Meeus nog terug en dat was wel de te kloppen man. Ik werd echter door Mads Mihkels perfect afgezet op het wiel van Meeus. En toen kon ik er goed overheen komen. En dat is toch lekker....