Met z'n tienen doken de koplopers uiteindelijk de slotronde in op de VAM-berg. Fransman Cristophe Laporte versnelde als eerste. Met een kleine voorsprong ging hij de laatste keer naar boven. Een sterk rijdende Mike zag in laatste honderden meters zijn beoogde kopman Olav Kooij wegrijden met Wout van Aert. Met de finislijn in zicht sloten ze aan bij de Laporte, maar deze hield stand en pakte de Europese titel, voor Van Aert en Kooij. Wat een vol Jumbo-Visma-podium opleverde. Achter de snelle De Lie sprintte Mike naar plaats 5, waarmee hij een sterk EK-optreden bevestigde.

Van Assen naar VAM
Na de start in Assen reden de mannen via plaatsen als Gieten en Westerbork naar de lokale ronden rond de VAM-berg. Na een valpartij moest Bauke Mollema, de kamergenoot van Mike, de wedstrijd al vroeg verlaten. Bij het opdraaien van de plaatselijke ronden was het gedaan met de vijf vroege vluchters en begon een spannende finale.

In de finishstraat  waren ze in een beeld gevangen: de zes koplopers en de uitgedunde groep met voorin Mike ... Helaas kwam de aansluiting niet meer tot stand en restte hem een sprint in het peloton.

Sterk veld
Ondanks enkel afzeggers, onder wie Wout van Aert en  Biniam Girmay, stonden er sterke renners aan de start van de Super 8 Classic. Een wedstrijd die eerder de naam Primus Haacht droeg, namen van producten van dezelfde bierbrouwerij. Al snel kon een een kopgroep van drie renners wegrijden. De jonge Nederlander Frank van den Broek (DSM) toonde voorin dat hij de beste was. Van der Poel maakte de oversteek, maar zag snel in dat het nog te vroeg was voor een definitieve ontsnapping.

De Brit Adam Yates won de Grote Prijs van Montréal. Hij was op het natte stadscircuit in Canada in de slotfase ontsnapt met Pavel Sivakov. De renners moesten achttien keer een omloop van 12,3 kilometer afleggen. Met daarin de lastige Côte Camillien-Houde (1,8 km aan 8%), verder de Côte de Polytechnique (780 meter aan 6%) en de korte Pagnuelo (535 meter aan 7,5%). Mike kwam als 54e over de streep op iets meer dan twaalf minuten.

Vermeersch begint aan lange solo

De eerste ronde was meteen de meest regenachtige van allemaal. Maar dat hield Florian Vermeersch (Lotto Dstny) niet tegen om ten strijde te trekken. Afgelopen week piloteerde hij kopman Arnaud De Lie naar winst in zijn eerste WorldTour-klassieker, waardoor de Lotto-renners met een voldaan gevoel naar deze GP van Montréal konden toeleven. Het ging in die beginfase nooit echt snel in het peloton, want Vermeersch mocht gerust vijf minuten wegrijden van de ploegen van de topfavorieten.

Israel-Premier Tech maakt tempo

In eerste instantie nam Israel-Premier Tech haar verantwoordelijkheid in het peloton. Later gevolgd door Lidl-Trek en Soudal Quick-Step. Maar toen zaten we al op zeven ronden voor het einde. De voorsprong kelderde flink en na een solo van 150 kilometer werd Vermeersch gegrepen. De Pool Majka (UAE Emirates) nam het tempo over en zorgde daarmee voor veel slachtoffers. In die fase werd ook Mike gelost, maar kwam nog terug. Hij zat veelal achterin de groep en moest alle zeilen bijzetten om erbij te blijven. Op zo’n 35 kilometer van de streep moest hij het peloton defintief laten gaan.

Op een zeer imponerende wijze heeft Arnaud De Lie de 12^e editie van de Grand Prix Cycliste de Québec gewonnen. De Belg kwam uit misschien wel een tiende positie en moest daarom de sprint vroeg aangaan. Met zijn sterk wapen en dus op de macht wist hij Corbin Strong en Michael Matthews in de laatste meters te remonteren. Mike werd dertiende.

Zestien rondes van 12,6 kilometer wachtte op het WorldTour-peloton, dat was afgereisd naar Canada voor het tweeluik met de GP de Québec en de GP de Montréal. Deze laatste koers is zondag. In totaal 200 kilometer en 3000 hoogtemeters in Quebec. Zeker geen gemakkelijke opdracht.

Vansevenant in de vroege vlucht

Na wat eerste vruchteloze aanvalspogingen, kregen Mathias Vacek, Mauri Vansevenant, Gianmarco Garofoli en David Lozano wel de zegen van het peloton. De voorsprong voor het kwartet bedroeg op een gegeven moment goed vier minuten. Op 45 kilometer van de meet werden de koplopers gegrepen.

De laatste etappe van de Renewi Tour speelde zich af op heuvelachtige en smalle wegen rond Bilzen. Ook hier kon Mike zijn uitstekende vorm tonen, wat resulteerde in een 8e plaats in de daguitslag en een prachtige 5e in de eindrangschikking van deze hoog aangeschreven etappekoers.

Staking met gevolgen
Bij de finishpassage op 90 km voor de aankomst hielden de renners plotseling halt om duidelijk te maken dat zij de finale over de smalle, draaiende wegen te gevaarlijk vonden. Na overleg met de juryleden besloten alle ploegen weer te starten in de wetenschap dat de tijden voor het klassement al op 5 km voor de finish opgenomen zouden worden en dat er geen Groene Kilometer-seconden te verdienen waren.

Naar de 5e plaats
Na de herstart was het snel gedaan van de vroege vluchters van de dag, want Alpecin-Deceuninck maakte op de Keiberg echt koers, waardoor het peloton uiteen viel. De eerste groep hiervan kon aansluiten bij de oorsponkelijke kopgroep. Intermarché zat erbij met Arne Marit, Dries De Pooter en Mike. Bij de passage van het 5 km-punt stond de eindoverwinning van Tim Wellens vast en wist Mike zich ervan verzekerd dat hij  in het eindklassement van plaats 6 naar 5 steeg. waarmee hij  de eerste Nederlander in de uitslag is.

Afvalkoers
Na de tijdopname volgde een echte afvalkoers in de laatste, linke kilometers. 13 man mochten eindelijk strijden om de zege. Een sterke Mohoric klopte Trentin en Kragh Andersen op de streep. In het gezelschap van o.a. Jasper Philipsen, Jasper Stuyven en Yves Lampaert kwam Mike 4 seconden later als 8e binnen.

Vond je de staking terecht? "Ja, we hadden de tijd eerder laten opnemen in de hoop dat het iets minder nerveus en gevaarlijk zou zijn."
Lastige momenten vandaag in de finale? "Ja, het was nog flink koers terwijl het sprint leek te worden."
Je vertrekt met ambities naar de Canadese klassiekers? "Nee, dan is Biniam Girmay er weer bij hè."

 

Het was drummen op smalle, bochtige  wegen rond finishplaats Peer. Tweemaal was Mike vandaag betrokken bij een valpartij, maar gelukkig zonder ernstige gevolgen. Op 8 km voor de finish was er het een massale valpartij in de buik van het peloton. Voor de echte finale begon, zat Mike al weer in de eerste groep.

Weer in de remmen
In de bocht net voor de rode vod ging het weer mis en moest hij met veel andere renners voet aan de grond zetten. Iedereen wist dat door de zogenaamde 3 km-regel niemand tijd zou verliezen. Een halve minuut na sprintwinnaar Sam Welsford (DSM) arriveerde Mike druk pratend, waardoor zijn supporters meteen begrepen dat de schade meeviel.

Naar plaats 6
Jasper Philipsen kwam net te kort tegen de snelle man van DSM. Olav Kooij werd derde. Mike werd 42e in dezelfde tijd als de winnaar. Tim Wellens blijft leider, Mike staat nu in het klassement 6e. Hopelijk kan hij die positie morgen verdedigen, want in de rangschikking is het spannend: tussen plaats 4 tot en met 10 zit een verschil van 6 seconden ...